Zijn vrouwen allemaal een kat in een zak?

Verkopen we ons te goed door onder andere ons uiterlijk en maken we het nadien eigenlijk wel waar?

We kunnen er wat van…

Als er iets is waar wij vrouwen goed in zijn, dan is het wel het beste van ons geven. En dan heb ik het zowel over uiterlijk als over innerlijk.

Mijn vriendinnen en ik gingen vroeger graag feesten. Eer we de deur uitgingen zaten we steevast enkele uren op de badkamer opgesloten. Outfits werden gekozen, accessoires er aan toegevoegd en de juiste killerheel werd er bij gecombineerd. We zagen er uit om door een ringetje te halen.

En er werd echt koste noch moeite gespaard. Hoge hakken, catwing-eyeliner, duizend lagen mascara of valse wimpers, pushup BH’s, zelfbruiner, fancy juwelen, heerlijke parfum, glitters, … noem maar op!

Nu was ik zelf in mijn jonge jaren gezegend met een mooi en slank figuurtje, maar ik had ook vriendinnen die onder alle tijgerprints, decolletés en glitz en glam ook nog een spandex of dergelijke droegen om er nog… laten we het “gestroomlijnder” noemen, uit te zien.

Alles om toch maar zo “knap” mogelijk voor de dag te komen… Alles gericht op ons uiterlijk…

Het kan daarna alleen maar… tegenvallen?! Toch?

Tsja! Als jij jezelf zo mooi presenteert, dan kan het inderdaad bijna alleen nog maar tegenvallen als je alles nadien verwijdert of niet meer gebruikt. Zonder hakken ben je misschien ineens zo elegant niet meer. Zonder die Push Up BH zitten die tieten van je misschien al lang zo hoog niet meer en zonder die spandex is dat lijf al lang zo strak niet meer. Haal dan al die make-up er nog eens af en het is gewoon compleet iemand anders!

Plots zijn we een beetje zoals een trouwjurk uit China… Het leek prachtig op foto, maar in het echt is het toch niet zoooo….

Waarom doen we dat dan?

Waarom doen we dit toch? Met mate is het allemaal prima! Een beetje extra glitz en glam kan zeker geen kwaad om ons uiterlijk wat aantrekkelijker te maken. Maar hoe ver gaan we soms? En waarom doen we het überhaupt?

En natuurlijk kan je zeggen: ach ja, maar dat is allemaal zo erg niet, dat is uiterlijk vertoon en een man kan daar doorheen prikken.

Alhoewel ik vrees dat menig man zich wel eens verschrokken heeft toen hij wakker werd en het gezicht van die knappe deerne op het kussen plakte en de dame in kwestie al lang zo ravissant niet meer was.

En er zullen trouwens ook zeker mannen zijn die het net appreciëren dat er zoveel moeite wordt gedaan…

Maar doen we het om net dat tikkeltje leuker te zijn? Zoals het mooie papier rond een cadeautje, of doen we het omdat we denken dat we het nodig hebben? Of ??

We doen het trouwens ook op andere vlakken…

We zijn namelijk echt topverkopers als het over onszelf gaat en vaak zelfs onbewust!

Want niet alleen qua uiterlijk kunnen we het allemaal goed verpakken. We zijn ook een kei in het naar voren brengen van onze beste kwaliteiten en kunnen…

Hoe vaak gaan we niet het beste van ons geven als we aan het daten zijn door geweldig lekker te koken? Of door te lachen met seksistische mopjes die we eigenlijk niet zo grappig vinden. Misschien heb jij al eens afkeurend gereageerd als de vent vertelt dat zijn vorige vriendin jaloers was terwijl je dat eigenlijk zelf ook bent? Of door te vertellen dat jij chill bent als hij vaak bij zijn vrienden wil zijn terwijl je in een vorige relatie daar misschien constant over zeurde?

Dus is het dan onszelf een beetje pimpen, of verloochenen we onze echte ik?

En natuurlijk gebeurt het omgekeerd ook!

Het is echt niet alleen de vrouw die weet hoe ze het moet brengen hoor. De man kan er ook wat van. Krijg je op je twintigste een gespierde hunk voor je, dan is er vaak, na enkele jaren huwelijk, niet meer veel van te zien.

Of koopt hij in het begin van je relatie af en toe een cadeautje of geeft hij je veel complimentjes, om er na enkele jaren mee op te houden en zelfs je verjaardag te vergeten.

Of misschien vond hij je in het begin kei sexy in dat korte jurkje op hoge hakken en maakt hij er na een poosje een probleem van als je zo de deur uit wil!

En we zullen maar zwijgen over de etentjes die met liefde bereid werden door hèm en die nu vervangen zijn door “wat eten we vanavond schat?”

Waar loopt het fout?

Is het oké om ons te verkopen als zijnde perfect en het nadien niet meer waar te maken?

Zou jij het accepteren als je een Nespresso machine kocht die na twee weken alleen nog maar slappe filterkoffie zou zetten en waarvan de mooie rode lak op het machine een vieze grijze matte buitenkant bleek te zijn?

Kan je het maken om in het begin van je relatie alles perfect te doen en jezelf altijd tip top te verzorgen om nadien een slons te worden die klaagt bij alles wat ze doet?

Kan een man het maken om in het begin altijd lief, geïnteresseerd en verzorgd te zijn om nadien te veranderen in een sokken-strooiende-papzak die liever tegen de televisie praat dan tegen jou?

Met mate please!

Mijn Husband zei vroeger al: als je snel rent ben je snel moe. En misschien heeft hij gelijk. Als we alles meer zouden nuanceren en meer met mate zouden doen zou het allemaal misschien simpeler zijn.

Je moet dus niet perfect proberen te zijn! Wees jezelf en settle pas met iemand die jou graag heeft, voor de persoon die je echt bent. Niet voor je uiterlijke vertoon, niet voor datgene wat je voor hem doet.

Zorg ervoor dat hij je steunt in wat JIJ voor JEZELF doet en omgekeerd, en dat jullie allebei het beste uit elkaar halen…

Maak je dus niet gek over je al dan niet perfecte lijf, of je al dan niet perfect gelukt vier-gangen-diner. Maar amuseer je met de persoon die tegenover je zit, door te praten en te luisteren en elkaar te leren kennen.

x A x

°Alice vreest ervoor dat Husband wel degelijk is gevallen voor haar uiterlijk… met die lange gebruinde benen onder dat korte rokje… Of toch voor die lasagna die ik zo lekker maakte… °

Waar zijn jullie voor gevallen bij jullie partner en omgekeerd?