Rust in mijn hoofd…

Als je spullen de overhand nemen en je huis gijzelen en je dringend moet gaan opruimen…

Hoe het allemaal in gang werd gezet…

Zoals jullie al konden lezen ontmoette ik een poosje geleden Nele Colle, een ontspulcoach uit Gent.

Nele helpt mensen met het opruimen in, en soms zelfs van, hun leven. Denk aan het opruimen, weggooien of organiseren van spullen.

Een kort gesprek met haar leverde me al een aantal inzichten op en ik besefte eens te meer dat ik dringend eens in actie moest schieten! Ik merkte namelijk dat ik veel te veel spullen heb en dat deze ook niet voldoende georganiseerd zijn. Het resultaat is een chaotisch huis én een chaotische geest.

Waar lopen we nu (soms letterlijk) tegenop?

Hoewel ik de meeste zaken best snel terug kan vinden merk ik toch dat ik tegen een aantal zaken aanloop.

Zo koop ik wel eens iets terwijl ik het al had maar vergat dat ik het dus al had. Dit gebeurt zowel met eten als met verzorgingsproducten als met kleren. Dan sta ik ergens in de winkel en denk ik: goh, wat een leuk paar platte schoenen! Ik heb er zo weinig. Deze heb ik echt nodig. Vervolgens ontdek ik een paar dagen later dat ik zeker tien paar platte schoenen heb waarvan ik het bestaan was vergeten omdat ze uit het zicht, verstopt achter andere dozen, in de kast lagen! °Oops° (om vervolgens toch weer dezelfde schoenen aan te doen, maar dat is weer een andere topic)

En ik zeg het je, het gebeurt dus regelmatig. Ik weet ook niet goed hoe dit komt. Is het echt vergetelheid? Of ben ik een hamsteraar? Of voel ik me veilig omdat ik een voorraad heb, dat er reserve is? Of geeft het kopen me een kick? Of ben ik gewoon te lui voor het opruimen? Of is het een combinatie van alles? Ik heb geen idee! Ohjee…

En behalve het teveel aan shoppen bewaar ik ook nogal graag iets…

Als het bewaren in je genen zit…

Ik kom zelf namelijk uit een gezin waarin alles werd bewaard en waarin we altijd leerden om respect te hebben voor spullen. Zo werden de verpakkingen van ons speelgoed bewaard, mochten we het ooit aan onze kinderen willen doorgeven… Een tafellaken ging jaren mee en kleren werden gekocht om praktisch en degelijk te zijn.

Als mijn ouders spulletjes kregen dan werd dit ook altijd goed nagekeken en goed overwogen als het bewaard diende te worden. “Een microgolf? Hummm…. We hebben er een, maar stel dat deze stuk gaat hebben we al een reserve! Handig! “.

Daarbovenop is het interesseveld van mijn ouders ook erg ruim… Ik daagde vroeger mijn vrienden uit om een object op te noemen waarvan mijn ouders niet minstens drie stuks hadden… Go on, try! Boeken, strips, sigarenbandjes, vintage lampen, antieke kasten, oude strijkijzers, houten beeldjes, muziekinstrumenten, tinnen borden, geweien, … Noem maar op! Je kan het zo gek niet bedenken of mijn papa zegt wel:” Det heb ich hiè aug nog eurreges ligge” (Limburgs dialect)

Het is zo handig allemaal!

Al die spullen kwamen ook wel eens van pas hoor! Mijn spreekbeurten waren altijd zeer spannend. En als vriendinnetjes kwamen spelen waren ze altijd even sprakeloos! En ik leerde er ook veel mee bij! Niets zo leuk als een echt object, inclusief het nodige woordje uitleg door mijn papa! Maar hun huis zit ondertussen best vol! :). En soms denk ik:”ohjee, zit dàt in mijn genen??”. Want als je die vraag aan mijn man stelt, dan zegt hij: “yep, net haar vader, alles bewaren” en dat enkel omdat ik zo dol ben op boeken!!

Volgens mijn man is dat trouwens allemaal rommel… Terwijl ik net super fier ben op mijn collectie leuke boeken… Geen flut-romannetjes maar echte oude boeken over “zelf kleding maken”, vintage en retro interieurs, boeken over Brussel (mijn grote liefde) en koffie. Leuke boeken! Maar mijn man snapt dat dus niet…

Mijne Husband is dan ook iemand die een mes als schroevendraaier gebruikt… Snappen jullie het al?? Ik krijg al rillingen bij het idee… Wie VERPRUTST er nu de punt van een goed mes door het als schroevendraaier te gebruiken?? Neeeeee, dat is géén respect hebben voor spullen zoals het mij werd bijgebracht!

Mijn man gebruikt ook stickers…

Jaaaa, je hoort het goed! Hij durft stickers ergens op te plakken, wetende dat ze daarna nooit meer gebruikt kunnen worden. Neeeeee, dat kan ik niet aan hoor! Ik bewaarde mijn hele jeugd lang al mijn stickers in een kist…

Je denkt vast dat ik een freak ben nu… hahaha…. geen probleem hoor. Ooit zal ik een boekenkast vol mooie boeken hebben in mijn droomhuis…

Nu zit ik echter opgezadeld met een rommelige zolder en een iets te chaotisch huis…. Maar ik heb eindelijk in de gaten dat ik moet veranderen en dringend moet gaan opruimen…

Ik moet leren loslaten… Ik moet de sticker durven plakken! Ik moet durven weggooien… Weg met dat stemmetje van mijn ouders dat zegt “maar daar kan je later misschien nog iets mee doen”.

Dus… ik heb mezelf voorgenomen om:

Niets zo fijn als goede voornemens. En je moet klein beginnen. Niet?

Dus maakte ik al een eerste lijst met de zaken die ik ga opruimen…

Dus ik ga:

• de keukenkastjes uitruimen (nog zoiets waarvan ik precies nooit genoeg heb, maar eigenlijk veel te veel! Potjes!! Hahahah)
• mijn kleerkast nakijken. Alles was niet past of wat ik langer als een jaar niet heb gedragen: eruit!
• mijn documenten beter ordenen. (facturen en dergelijke zitten in verschillende stapels en laden verwerkt. Oopsie!)
• de zolder tackelen! Als ik elke week een gevulde zak kan weggooien ben ik al trots op mezelf!!
  

• 

• 

• 

Nele, bedankt! Je hebt me een goede mindset gegeven!

x Alice x

ps: ondertussen is de kleerkast en de keukenkast al opgeruimd! Drie gevulde vuilniszakken uit de deur! En iedereen blij!

°Alice zit op zolder op te ruimen… “Oh kijk! Houten lettertjes, die moet ik bewaren voor een leuke flatlay. Oh kijk! Wat een mooie vintage lamp! Helemaal vergeten. Die ga ik zeker ooit nog ophangen. Is dat een oud boek over Brussel? Ooh zieeeee, Kerstkaarten van vroeger!°