Regels en structuur. Het is iets waar elke ouder mee geconfronteerd wordt. Je hebt die dingen namelijk nodig om je kinderen iets of wat in het gareel te krijgen.  Maar voor regels en structuur heb je heel veel geduld en wilskracht nodig. En laat dat nu net iets zijn wat wel eens uitgeput geraakt. En wat gebeurt er dan? Wel… juist.  Dan word je misschien wel eens net iets toegeeflijker dan anders en dan staat de deur nog wel eens op een kiertje voor wat uitzonderingen toe te laten. En laat dat nu net iets zijn waar kinderen een goede neus voor hebben.

Een voorbeeld?

 

Je wil gaan shoppen en je weet dat dit eigenlijk niet de ideale bezigheid is voor je kids.  Maar je kijkt er zo naar uit. Heel even maar de shopping in. Dus dan de kids maar meenemen.  De eerste drie winkels gaan nog goed, maar dan slaat de verveling toe en beginnen ze te jengelen. Net als jij in je ooghoek nog een leuke trui ziet hangen en die ook nog even zou willen passen. Zucht.  Wat doe je dan? Jezelf arm getrek en gezeur besparen en naar huis gaan? Of even streng optreden en melden dat het nog even gaat duren en dat je geen gezeur wil horen? Mja. .. zou kunnen. Maar dan loop je het risico dat ze je alsnog op de proef gaan stellen en dat er misschien wel wat nek-zweet bij gaat komen kijken of die typische afkeurende blikken van anderen als die van jou besluiten het onderste uit de kan te halen en een heel jengelconcert geven in het midden van de gang.

 

Zijn er nog opties? Wel…. misschien…omkopen?

Een uitzondering op een regel?

Een…. ijsje?  Of een speelgoedje?

Eureka ja!!! Daar krijg je ze wel stil mee.

Situatie onder controle.  Mama blij.  Kinderen blij…

 

Maar wat zijn de gevolgen?

Wedden dat je de keer erna weer een ijsje of een speeltje kan fixen maar dan al na twee winkels?  En de volgende keer al na 1 winkel??

Was het dan wel de uitzondering waard??

 

Nog zo een voorbeeld zijn de slaappatronen. Denk aan baby’s die ’s nachts wenen… soms denk je: ik pak hem gewoon even. Dan is ie stil… maar de keer erna wil hij natuurlijk dat je hem weer pakt.  En dan ga je er even mee naar beneden. Of dan geef je hem 1 keer melk ’s nachts. En voor je het weet zit je elke nacht je af te vragen hoe het zo ver is gekomen dat die ukkepuk van je niet meer in één stuk door kan slapen!

 

Of televisie kijken. Nog zo iets. Waar ik vroeger absoluut anti-televisie was geef ik nu nog wel eens toe. En het begon onschuldig. Even de handen vol en een kind zonder inspiratie? “Kijk maar even TV bubbeltje, als het eten klaar is dan gaat hij uit”. En wat gebeurt er nu? Je raadt het al. Elke keer als ik aan het koken ben komt die kleine draak van mij vragen als hij TV mag kijken. En je kan dan wel weigeren, maar dan moet je er op dat moment ook de ruggengraat voor hebben en volhouden.

 

Wat is dan het gemakkelijkst op lange termijn? De eerste keer volhouden en kordaat zijn? Of achteraf zwoegen om een slechte gewoonte af te leren?

Ik denk dat ik het wel weet. Dus ik ga even een lijst maken van zaken waarvan ik me nog herinner dat ik mijn voet stijf heb kunnen houden mét resultaat.

 

En een lijst met zaken waarin ik “faalde”. Enjoy!

 

De successen:

 

• Lange autorit? Geen draagbare DVD speler te zien in mijn auto. Nooit aan begonnen. Er is genoeg buiten te zien. En ik doe elk weekend lange autoritten met de bubbel!
• Oh kijk een speelgoedwinkel! Wij gaan samen binnen, hij mag even rondkijken, maar er wordt niets gekocht. Op dit moment is de zin “als ik jarig ben zou ik graag zoiets hebben” nog voldoende voor de bubbel.
• Snoepjes & Koekjes, maakt niet uit waar. Mijn bubbel vraagt er niet snel naar, en als ie al er aan denkt, dan is één snoepje al voldoende. En dan heb ik het over snoepjes die thuis liggen. Ik ga niet in op de vraag om een bepaald soort snoep ergens te kopen.
• Aan tafel eten. Ja, het kan soms lang duren. Maar zolang we eten blijven we aan tafel. Er wordt tussenin niet even rondgerend of met speelgoed op tafel gespeeld.
• Kleding-dilemma’s. Er wordt hier niet gekozen over wat we wel of niet aan trekken. Ik leg de kleren klaar. Bubbel doet ze aan. Geen tranen voor bepaalde sokken of andere zaken.
• Slaapritme: Mijn man noemde me een maniak, maar nu is hij me erg dankbaar. Onze bubbel gaat elke dag om 20u slapen, kruipt niet zomaar uit bed en staat pas op als ons Sammetje, de slaaptrainer, zijn oogjes opent. Er wordt ’s nachts niet geroepen voor melk of andere futiliteiten. °bootcamp baby°

De Faillllsssss:

• Brood eten in de winkel: Hier heb ik me écht mee laten vangen. Op een dag vroeg de bubbel als hij een stukje van het stokbrood uit mijn winkelkarretje mocht hebben, want “van papa mag dat”. Ik dacht “whatever” en zit nu elke keer bij het boodschappen met een bubbel die een stuk van mijn stokbrood opeet voor het betaald is. °zucht°
• Chocomelk voor het slapen gaan in een fles. °no comment° Ja ik weet dat hij AL VIER JAAR IS. En ik weet dat het nergens op slaat. Maar ergens is de gewoonte erin geslopen om chocomelk voor het slapengaan te drinken in een fles. Niet in een beker. Geen gewone melk. Nee. (Als ik mezelf hier een beetje in mag verdedigen, het is 1/4 gekochte chocomelk en 3/4 halfvolle melk)
• Na de autorit Tic-Tacjes komen jatten door naar de voorzit te kruipen. Weliswaar als we stilstaan. Maar elke keer weer wil ik uitstappen en naar huis gaan en eist meneer de bubbel dat ik hem eerst even losmaak zodat hij 4 Tic-Tacjes kan nemen uit het doosje wat altijd wel ergens in mijn auto slingert. (Zei iemand daar “TicTac verlaafd??”) En als ik dan dringend naar het toilet moet of in de regen naast de auto sta te wachten, dan denk ik echt: Make him stop!
• De Neni. De wat?? Mja, Neni is een dekentje waar graag mee geslapen wordt. De tut gaven we ondertussen aan Sinterklaas, maar dat dekentje… dat is grote liefde.

En er zijn vast nog tientallen fails en successen, maar wat ik eigenlijk wilde zeggen is: Bezint eer je begint! Let op met bepaalde zaken. Kinderen houden van gewoontes maken, dus ook die uitzonderingen. En natuurlijk moet het leuk blijven, maar soms is het echt beter je been stijf te houden op zo’n moment, hoe vervelend ze ook zijn.

 

Aan alle mama’s die kinderen hebben met slechte gewoontes: Als jij beslist dat teveel, teveel is, dan kan je dit afleren. Je beslist zelf wanneer. Leg het uit aan je kind dat het niet meer gaat gebeuren en hou vol! En als je ze dan wil afleiden in plaats van straffen, doe het dan met iets logisch en niet met een andere uitzondering die je duur kan komen te staan. 😀

 

°Alice noteert in haar 9 maanden dagboek dat ze die televisie nooit gaat aanzetten voor de kleine toekomstige ukkepuk°

 

x Alice x