Het eerste litteken is een feit

Twee weken geleden ging mijn kindvan nog geen 10 weken onder het mes. Ik wilde dat ik kon schrijven dat dit gewoon clickbait was en dat de maxicosi onder tafel stond terwijl ik brood aan het snijden was, maar neen.

Enkele weken geleden was ik bij de kinderarts omdat de jongste een vervelende hoest had. Nu hebben wij een redelijk ouderwetse kinderarts, dus werd er niet enkel naar zijn snotneus of blaffende keel gekeken (waar overigens niets mee aan de hand was). Als je dacht dat baby’tjes kleine porseleinen popjes zijn waar je zo min mogelijk mee mag bewegen, dan zou je nogal grote ogen opzetten wanneer je onze kinderarts bezig zag. Beentjes worden geplooid, armpjes worden gestrekt, er worden organen afgetast en alles wordt grondig bekeken.

‘Kom eens voelen. Hier, voel je dat? Hij heeft een liesbreuk*.’
Euh, wat? Deze had ik totaal niet zien aankomen. Letterlijk en figuurlijk want die liesbreuk was echt miniem. Maar hij was er…

Met een verwijsbriefje gingen we langs bij de chirurg.
Hup, volgende week al onder het mes. Redelijk snel, maar dan zijn we er maar vanaf. Want in tegenstelling tot een navelbreuk, kan een liesbreuk niet uit zichzelf herstellen (en in principe dus alleen maar erger worden).

*Mocht je niet weten wat dit is: Bij een liesbreuk ontstaat er een uitstulping van het buikvlies ter hoogte van de lies. De liezen zitten links en rechts en vormen de verbinding tussen de benen en de onderbuik. Door een opening in de buikvlies ontstaat er een zwelling of bobbel in de lies. https://www.gezond.be/liesbreuk-baby-kinderen-liesbreukoperatie-nodig/

De kleinsten zullen de eersten zijn

Het monster ging uit logeren bij oma en opa zodat wij ons konden voorbereiden op de aankomende honger die de mini zou moeten lijden voor de operatie. In gedachten was ik de hele nacht wakker met een krijsende baby, maar in werkelijkheid sliep hij gewoon door na zijn laatste voeding om 3u ’s nachts.

Tip: voor een operatie is het heel belangrijk dat je nuchter bent (niet de ik-heb-geen-alcohol-gedronken-nuchter, maar echt nuchter waarbij je vanaf middernacht niets meer eet of drinkt of rookt) dit geldt ook voor kinderen, hoe klein ook. Maar borstvoeding is heel licht verteerbaar. Wanneer je dus borstvoeding geeft kan je eens navragen welke regels jouw ziekenhuis naleeft. Bij ons ging de dokter uit van een vertering van 4u plus een beetje reserve.

De kleinsten mogen als eerste en met zijn 10 weken was die van ons wel degelijk de kleinste van die dag. In zijn superschattige operatieschortje mocht ik hem de operatiezaal binnendragen. De gang van zaken is natuurlijk heel ziekenhuis-afhankelijk, maar aangezien dit mijn eigen werkplaats is, mocht ik mee de zaal in.

Een sensor op de (heel kleine, ieniemienie) dikke teen was het enige vervelende dat de mini wakker zou ervaren. Het masker dat op zijn snoet werd geplaatst, werd lustig afgelikt (want ja, nuchter sinds 03u00).

Elk kind is anders maar ze proberen toch allemaal te vechten tegen de artificiële slaap (daarbij is de ene al wat wilder dan de andere). Daarna wordt er pas gekeken voor een infuus, hetgeen nog een hele opgave was bij dat kleine mormel. Uiteindelijk werd het er eentje in zijn voetje.

De operatie zelf duurde minder lang dan het zoeken naar een infuus. Het is dan ook een standaard operatie met een heel klein (niet stoer) littekentje als gevolg, dat je bijna niet ziet. Wat een pech voor al die vrouwen die kicken op een man met littekens… Ach, hij heeft zijn looks toch al mee. Hehe 😉

Na een heel kort verblijf in de ontwaakzaal (niemand wordt graag wakker naast een huilend kind), mochten we alweer terug naar de kamer. Na anderhalf uur mocht het infuus eruit en de melk erin. Een hele opluchting voor zowel moeder als kind.