Jong geleerd is oud gedaan?

Het monster doet tegenwoordig aan kleuterturnen. Elke zaterdagvoormiddag wordt onze lokale sporthal omgebouwd tot een groot hindernissenparcour waar peutertjes zich (samen met hun ouders) kunnen uitleven. Echt “turnen” kan je het dus niet noemen, maar het zijn ook geen toeren die ze in de huiskamer kunnen mogen uitvoeren.

Vanaf 2 jaar kunnen ze starten met deze hobby. Ik had er, tot een paar weken geleden, nog nooit van gehoord totdat een collega erover sprak.

Toen drong het tot me door. DIT is de leeftijd dat atleten worden gevormd. Of ja. Wanneer kinderen goed kunnen worden in een sport of andere kunst. Niet dat mensen die op latere leeftijd iets beginnen niet geweldig goed kunnen zijn, maar het kost volgens mij wel wat meer moeite.

Zo wilde ik als tiener heel graag turnen. Salto’s, handstand, backflips. En daar stond ik dan, als “groot” meisje tussen kindjes van 7 die radslag en handstand deden alsof ze het al vanaf hun derde levensjaar deden. Hetgeen natuurlijk ook precies het geval was. Na een paar flinke vallen en het besef dat ik geen basiskennis had, heb ik nooit meer een stap in die sporthal gezet.

Aangezien sporten zo belangrijk is – althans, dat beweert toch iedereen – zou ik het monster toch graag iets van sport-hobby laten doen. Maar wat?

De meeste kinderen nemen een sport over van hun ouders. Ouder voetbalt, kind voetbalt. Ouders hebben paarden, kind gaat paardrijden. Ouder danst, kind danst. Maar wat als je opgroeit in een sport-loos gezin?

De enige sport waar ik echt vroeg bij was, was zwemmen. Gooi daar een chloorallergie tegenop en dan lees je dat dat het einde was van mijn “sportcarrière”.

Geen voetbalvrouw

Voetbal is de enige sport die volledig is afgeschreven. Mijn man en ik zien het echt niet zitten om onze vrije tijd door te brengen aan de zijlijn van een voetbalveld (onder andere). Tenzij het monster dit wel heel erg graag wilt doen… Maar wat niet weet, dat niet deert, nee? 😉

Maar welke sport dan wel?

Wie weet schrijf ik het monster in voor basketbal en blijkt hij eigenlijk een hardloper te zijn. Er zijn sporten waar ik nog nooit van heb gehoord waar anderen in uitblinken. Hoe moet ik weten waar de passie van mijn kind ligt?

Er zijn namelijk zo veel opties. En niet eens alleen sport-opties. Denk aan dans, muziek, kunst.

Andere hobby’s

In een ideale wereld beoefent het monster iets van sport, speel hij een muziekinstrument en is hij creatief bezig met iets. Maar hoe moet het monster kennis maken met al die hobby’s? En wanneer kan hij de juiste keuze maken zonder dat hij te oud is om “jonggeleerd” te zijn?

Kan ik gewoon kijken naar wat ikzelf leuk vind? Of naar wat er in de buurt te doen is?

Het monster groeit dan wel op in een sport-loos gezin (sportschieten tellen we even niet mee als een actieve sport), gelukkig groeit hij wel op in een muzikaal gezin. Aan instrumenten zal het hem niet ontbreken! Maar ook daar is er weer zoveel keuze! Ik ben dan ook ontzettend blij dat het kiezen van een instrument pas op latere leeftijd aan de orde komt. Dus tijd genoeg om zijn favoriet te ontdekken. “Zolang het maar een harmonie-instrument is”, hoor ik mijn man op de achtergrond fluisteren.

Hobby’s ontdekken

De eerste stap in sportland is in elk geval gezet: de eerste hobby is binnen. Kleuterturnen. Van de ladder op de evenwichtsbalk, over de springbok, op de trampoline, van de glijbaan naar het hockeyveld (het voetbalveld slaan we over), gooien met de ballen en eindigen in de danskring.

Buiten het feit dat het monster een hele hoop energie kwijt kan, maakt hij zo onbewust kennis met een heleboel sporten.

Hij zal zelf wel aangeven wat hij graag doet en anders komen wij er, mits een beetje opletten, ook wel achter. De mogelijkheden zijn allemaal open!

°Rose twijfelt of ze drummen wel op het hobby-lijstje zal zetten…°

x Rose xBewarenBewaren