Ik hou er niet van om mijn baby eten te geven…

Als eten geven meer op een vervelend computerspelletje lijkt waar je nooit mee kan winnen…

Mijn kleinste spruit is op dit moment 5 maanden oud. En dat betekent dat hij groenten- en fruitpapjes eet. En dat maakt mijn spruitje eigenlijk al een beetje een flink kereltje waar ik best fier op ben.

Maar ik kan een gevoel van onbehagen maar niet van me afschudden als ik denk aan het moeten eten geven aan mijn spruitje.

Het voelt namelijk een beetje als een erg irritant computerspelletje waar je meteen mee wil ophouden. Het voelt voor mij zo een beetje als “whack a hamster”. Je gaat toch altijd de verkeerde kant uit en je raakt nooit wat je moet raken. En zo voelt dat eten geven ook!

Begrijp me niet verkeerd. Een fles geven is no problemo! En het borstvoeden daarvoor liep (dit keer, niet de vorige keer) ook van een leien dakje! En natuurlijk hou ik van mijn spruitje en wil ik dat hij gezond groot wordt… Maar die papjes in die baby krijgen… nee… daar breng ik niets van terecht!!  

Maar wat vind ik dan zo vervelend aan dat eten geven?

Het begint al met op tijd te zijn.

Als je baby net aan de papjes zit dan moet je er voor zorgen dat je er op tijd aan begint en daar bedoel ik mee dat als een baby echt honger heeft, hij waarschijnlijk al niet echt meer interesse heeft in een lepeltje maar dat hij gewoon wil doordrinken aan een fles.

Dit moet je dus vermijden en er voor zorgen dat je begint met eten geven vlak voor hij zelf beseft dat hij honger heeft. (say what??)  

Vervolgens moet je je voorbereiden. Wortels en andere blije gekleurde groenten kunnen serieuze vlekken maken en al helemaal als het iets is uit een potje!! De mooiste outfit zou ik dus al vermijden! En dan heb ik het zowel over jezelf als over je baby!!

Bescherming!

Zorg vervolgens voor een goed slabbetje (voor de baby, niet voor jezelf, alhoewel dat ook geen slecht idee zou zijn).

Ik ben fan van die grote slabbetjes met elastiek, want die sluiten mooi aan. Klittenband sluitingen plakken niet alleen in mijn haar vast maar zijn ook vaak te ruim en durven je andere kleren nog wel eens te vernielen als ze in het wasmachine terecht komen zonder speciaal waszakje!

Verder moeten ze ook echt voldoende oppervlakte bedekken… je komt wel eens van die babyslabbetjes tegen met schattige prints erop en in een klein en schattig formaat, maar daar heb ik niets aan hoor! Een deken met een gat erin zou handiger zijn…

En trouwens, slabbetjes met touwtjes zijn in mijn ogen helemaal uit de boze. Als jij je knoopje erin legt en die ukkepuk wil het vervolgens van zijn nek afrukken dan is de kans groot dat hij dat ellendige knoopje zo hard aanspant dat je het beter gewoon ineens kan doorknippen.

Oooh, en slabbetjes met mooie designs erop zou ik ook al vermijden. Ten eerste zijn die meestal niet voldoende opslorpend en ten tweede overleeft zo een tekening meestal geen hetere wasbeurt (en laten we dat nu net vaak moeten doen omdat die wortelprut er een vlek op maakte)(en ja, mama, ik weet dat je alles eruit krijgt als je het meteen in koud water zet maar dat moet je tegen de Husband zeggen!)

Is nu alles in orde om vlot eten te geven?

Nee hoor! De volgende stap is er namelijk om er voor te zorgen dat de kleine babyhandjes niet in de buurt kunnen komen van:  

• het kommetje met eten
• het lepeltje vol pap
• het slabbetje vol restjes
• zijn eigen mondje waar lekker veel pap uit komt, net als dat handje voorbij komt
• zijn eigen kleren
• jouw kleren
• het stoeltje waar hij in zit
• zijn eigen haar, oren en andere moeilijk proper te krijgen lichaamsdelen

Je hoort het al, on-mo-ge-lijk!

Op de één of andere manier lijkt mijn kleine spruit ineens op Shiva en lijken er wel overal handjes en armpjes voorbij te komen… En je mag er zeker van zijn dat hun timing altijd beter is als die van jou…

Lepeltje vol pap en onderweg naar het mondje? Paf! Daar vliegt alles door de kamer heen.

Mondje vol en lepeltje onderweg voor het volgende hapje? Tuf, alles uit de mond om het vervolgens met zijn handje overal te smeren.  

Of wat dacht je van alles uit te spuwen net als hij naar links kijkt waar beduidend minder slab is en dus alles in de relax terecht komt.

Maar waar zet je hem dan best in??

Je hoort het al… de locatie is ook belangrijk. Ik heb geen geweldige Bloom eetstoel (budget, helaas, en tweedehands voorlopig nog geen succes, snif!) en mijn spruitje is nu nog te klein voor de houten meegroeistoel die hier al staat.

Dus voorlopig zit hij in zijn relaxje van BabyBjorn, mijn lifesaver, mét wasbare hoes gelukkig. Maar echt optimaal is dat toch niet.

Ik zit altijd voorover gebogen te knoeien en spruitje vindt het geweldig om ineens te proberen om recht te komen en zo mijn vol bakje groenteprut een goede kopstoot te geven.

Een verstelbare en afwasbare eetstoel (hallo iemand van Bloom, willen jullie me niet sponseren? haha) is dus echt geen overbodige luxe.

En weet je wat ook handig is? Als er een stang aan vast is of iets waar die handjes zich mee bezig kunnen houden! Zo prop ik zijn handjes onder de bevestigings-riem zodat hij minder vlot bij zijn mondje en mijn lepeltje geraakt. Het voelt een beetje als kindermishandeling. Maar hé, het is (nog) geen dwangbuis! 🙂

Ready? Set? Go??

Nog niet hoor! Vervolgens, na het klaarzetten van het eten, het slabbetje en de stoel, dan kan je maar hopen dat die kleine spruit voor je, zijn mondje opent en dus niet alles terug uitspuwt of zoals de mijne wel eens doet: gewoon zijn mond dicht blijven houden en dit in combinatie met een blik die lijkt op “je kan me wat”.

Ja… dat eten geven… ik vind er echt niets aan… Geef mij maar een spelletje met iets minder uitdaging want dit is voor mij echt elke keer weer een soort van ruimte-missie-space-invaders-challenge.

En weet je wat dan nog het ergste is? Dat als ik steun probeer te halen bij de Husband, dat hij dan doodleuk verkondigt dat het bij hem thans allemaal vlot gaat?

°Alice veegt de wortelprut uit haar haren en laat spruitje zien hoe je moet happen°

°Nee ik ben geen walvis aan het imiteren schattebout°

x Alice x