Eén knuffel, twee knuffels, drie knuffels?

Op een dag, toen er nog geen kindjes waren en er misschien zelfs nog geen ring aan mijn vinger zat, zagen we hem. In een bak met knuffels en een bordje ‘gratis meenemen’, lag een “exacte” kopie van onze hond. Het kleine zwart-bruine hondje werd geadopteerd en kwam met ons mee naar huis.

Toen we de kinderkamer voor ons eerste kindje aan het maken waren, belandde het hondje aan het voeteinde in het babybedje. En zo belandde het ook in het hart van onze zoon.

Vanwege het grappig geluid dat het hondje maakte, kreeg het de naam Waf (hoe origineel).

Waf werd de lieveling van het monster. En als je de goede raad van duizenden ouders en het hele internet in het algemeen mag geloven, dan moet je sowieso één à twee reserveknuffels hebben. In geval van verlies of verplichte* wasjes.
Als mama krijg je het dan een beetje benauwd wanneer je weet dat Waf geen dubbelgangers heeft.
(*dit zou eigenlijk wel een beetje verplicht moeten zijn, ik kom geregeld vieze, bezeverde en snotterige knuffels tegen in ziekenhuisbedjes. Gelukkig is Waf zwart. Haha)

Maar is dat nodig?
Veel ouders kopen op goed geluk al een mooie knuffel in tweevoud. Ik schrijf “op goed geluk” want je kind krijgt waarschijnlijk veel meer knuffels onder zijn neus geduwd en je weet niet welke de uitverkorene gaat zijn. Hoogst waarschijnlijk niet degene die je dubbel hebt gekocht, of degene die jij zo mooi vindt… waarom maken ze nog van die lelijke knuffels?

Wanneer je kind dan uiteindelijk dé knuffel heeft gekozen, is het voor de ouders de opgave om als gekken naar de winkel te rennen en een tweede exemplaar te kopen (als het nog te koop is, in de juiste kleuren) of om een oproep op Facebook te plaatsen of iemand toevallig nog zo’n knuffeltje heeft liggen…

Een paar dagen geleden waren we aan het winkelen in de Albert Heijn en daar lag ‘ie. In een bak vol promo-knuffels: de bijna*-dubbelganger van Waf. (*Hij is veel stijver, heeft volledig bruine pootjes en is van een fluffy-er materiaal gemaakt).
Ik haalde Bijna-Waf uit de bak en het monster riep onmiddellijk: waf! En gaf Bijna-Waf een knuffel.

In plaats van euforie te voelen omdat we een tweede Waf hadden gevonden, kreeg ik een flashback uit mijn kindertijd.

Dit gaat waarschijnlijk heeeeeel stom klinken, maar als kind had ik al eens gehoord van die dubbelgangers en ik was als de dood dat mijn ouders mijn lievelingsknuffel (een schaap met de naam Schaap nota bene) zouden vervangen. Ik kreeg daar letterlijk nachtmerries van.

“Nee, dit is Waf niet. Waf ligt thuis in jouw bedje. Leg het hondje maar terug bij de andere hondjes.”

Hehe.

Waf heeft dan wel geen gevoelens zoals Toy Story ons doet geloven, maar ik kreeg toch medelijden met hem. Waf is namelijk al wat versleten, mist hier en daar al wat vulling en is bijlange na niet zo zacht als Bijna-Waf.

En dat is het nu net. Bijna-Waf zal nooit door kunnen gaan als Waf. En niet vanwege mijn vreemde projectie van gevoelens voor Waf. Maar omdat ze toch net te anders zijn. We zouden Waf al een hele lange tijd in de kast moeten leggen zodat Bijna-Waf even versleten is. Maar dat zie ik niet zo snel gebeuren. Waarschijnlijk gaan de twee Waffen toch ooit samen in een kamer verschijnen en dan vallen we (mama en papa) natuurlijk door de mand als bedriegers!

Maar misschien worden Waf en Bijna-Waf dan vriendjes en worden ze onafscheidelijk waardoor we weer met het eerste probleem zitten. Moeten we dan een reserve kopen voor de reserve? Ik ken een aantal kinderen die “plotseling” twee dezelfde lievelingsknuffels hebben (en niet kunnen slapen zonder ze allebei) of kinderen die het maar al te goed merken dat hun knuffel niet de echte is en dus ontroostbaar zijn.

Ons besluit staat dus vast. Waf hoeft geen dubbelgangers en wij zullen extra goed op Waf moeten letten. De regel invoeren dat Waf niet uit bed mag, is niet gelukt. Maar voorlopig blijft Waf wel thuis of in de auto (om te waken).

Hebben jullie een reserveknuffel voor je kind?

ºRose zoekt het hele huis af naar Waf en vindt hem, niet in de keuken om te eten, niet in bed om te slapen, niet in de speelkamer om te spelen… maar op de badkamer om ook pipi te doen op het potje.º

x Rose x