Wel, alvorens ik mijn betoog begin moet ik toegeven dat ik dat natuurlijk ook doe. Vroeger ging Bubbeltje gemakkelijk één dag per week naar mijn ouders omdat ik zelf in de verkoop werkte en me anders blauw zou betalen op de zaterdagen. En eigenlijk vond ik dit ook behoorlijk vanzelfsprekend… En daar gaat het nu eigenlijk over… Mogen we onze ouders zo vanzelfsprekend inschakelen als babysitters?

Want ja, opa en oma, de grootouders, mijn ouders dus, die houden van Bubbel en die hebben tijd! En een tuin haha, maar ze zijn dus op pensioen dus dat is in mijn ogen ideaal als babysitters. En daar bovenop komt ook nog eens het feit dat Bubbel zelf het ook helemaal geweldig vindt om bij opa en oma te logeren!! De tuin zit er zeker voor iets tussen, maar ook de oneindige liefde en knuffels zullen meespelen in zijn liefde voor opa en oma.

Als ze babysitten is het trouwens nooit voor maar een paar uurtjes want mijn ouders wonen op ruim 100 kilometer van mij dus dan wordt er natuurlijk altijd een nacht aan vastgeplakt omdat het anders een beetje onnozel is om op en af te sjeezen.

Nu, even terugkomen op “opa en oma”…
Mijn ouders… die altijd zo schattig lachen als ik met mijn kids aankom!! Als ik vroeger met de trein op bezoek ging met alleen De Bubbel (de Spruit was er toen nog niet) dan zag je ze echt al van op meters afstand helemaal stralen!!! En dat maakte mij ook blij!!
En ik denk dat ik daarom ook alles zo vanzelfsprekend vond…

Een woord wat ik niet graag hoor maar wel even wil aankaarten

Het was namelijk pas toen ik een oma op de bus hoorde klagen over haar kinderen die altijd hun kinderen te pas en te onpas dropten en dat ze dat fysiek zwaar vond dat ik besefte dat ik zelf de fout had gemaakt om mijn ouders ook maar vanzelfsprekend te vinden!!!

Heb jij er al eens over nagedacht? Bij stilgestaan?? Die mensen zijn misschien al richting 70 aan het gaan!! Die hebben misschien wel zo een 20 jaar voor jou gezorgd!! En je broers en zussen, als die er zijn!!

En wat doen wij dan?  Ja! Wij gaan dan allemaal die kleine kinderen bij hun droppen??? Arme grootouders!!

Vroeger waren we gemiddeld 20 als we aan kinderen begonnen. Een klein rekensommetje leert je dan dat grootouders indertijd gemiddeld een jaar of 40 waren als ze voor de kleinkinderen mochten zorgen. En dat zorgen, dat was vroeger sowieso anders. Kinderen werden opgevoed met het idee dat ze “vanzelf” groot werden.

Nu daarentegen starten we allemaal veel later met kinderen. Als we allemaal wachten tot we 30 zijn, dan zijn opa en oma er binnenkort minstens 60 eer ze de mooie taak van babysitters toegewezen krijgen. Combineer dat met onze opvoeding waarin we zoveel mogelijk tijd in onze kinderen steken en ook zelf zullen meespelen met spelletjes en andere zaken en je kan je misschien al eens voorstellen dat opa en oma het erg vermoeiend vinden als ze op de kids moeten letten.

En dat is niet alles…

Je ouders, oftewel opa en oma, hebben ondertussen, aangezien ze meestal al stilaan op pensioen zijn eer de kleinkinderen komen, ook hun eigen ritme en structuur opgebouwd. Zo houden mijn ouders erg van vaste tijdstippen en duidelijke afspraken. Het spreekt dan ook voor zich dat mijn kinderen, eens ze in casa di grootouders zijn,  zich aanpassen aan dit ritme. En aan de huisregels!  Waar ze bij mij wel eens een halfuurtje TV mogen kijken ’s avonds, is dit bij mijn ouders niet aan de orde. De kids vragen er ook niet naar, want ze zijn veel te uitgeput van de hele dag mee te helpen in de tuin of dergelijke.

Klinkt allemaal leuk en schattig toch?

Ja, dat vind ik wel… En ik ben blij dat ik kinderen heb met een goed slaap- en eetritme en dat ze best goed luisteren! (Nooit meteen van de eerste keer, er moet altijd een argument tegenaan gegooid worden, maar bon, dat krijg ik er ooit wel uit hoop ik) Daardoor durf ik ze ook te droppen. Omdat ik besef dat de impact op het leven van mijn ouders minimaal is als mijn kids er rondlopen.

Maar vergeet niet dat sommige kinders heel anders zijn. Of niet zo vlot gaan slapen, of eten, of luisteren. Natuurlijk heb je ook kinderen die  veel aandacht nodig hebben. Vergeet dus niet dat je ouders misschien al niet meer de jongste zijn. En ze zullen zeker nooit klagen… maar bedank ze eens. Sta er eens bij stil hoe lief ze zijn om jou te helpen met je opvoeding zonder er iets voor terug te vragen. Sta er eens bij stil hoe fijn het is om ouders te hebben waar je op kan rekenen. En geniet er vooral van hoe leuk je kinderen het misschien vinden om daar te mogen logeren!

Ik ga in ieder geval proberen om niet meer de fout te maken om te denken dat opa en oma altijd wel tijd zullen hebben voor mijn kids!

°Alice gaat even een leuke foto van oma met de kids afdrukken als bedankje°

x Alice x