Say cheese!

In dit moderne tijdperk is het haast niet te geloven dat er een gebeurtenis (of maaltijd) voorbij gaat zonder dat er een foto van wordt gemaakt. Zoals mijn zoontje laatst aan de ontbijttafel zei:

Wacht, even mijn ‘gezem’ nemen. Ik moet een foto maken van het eten…

Excuse me? Van wie heeft hij dat?

Oké, af en toe maak ik wel eens een foto van ons eten, maar dat gebeurt misschien 1 keer per maand. Zo gastronomisch koken wij namelijk niet…

Maar dat terzijde.

Het punt is, dat ALLES fotograferen er best wel is in gebakken. Pun intended 😉

Een geheugen vol foto’s

Met wat geluk vliegen de (beste) foto’s op social media en in het ander geval belanden ze in een steeds voller wordend geheugen of wolkje.

Komt het je bekend voor?

Ik maak elk jaar (met de nodige achterstand) een fotoalbum van al de leukste herinneringen en foto’s (dewelke niet persé aan elkaar vast hangen).

Maar de waarheid is de waarheid, die fotoboeken liggen vaak maar gewoon in de kast. Occasioneel worden ze eens uitgehaald maar zeker niet alle dagen.

In zekere zin is zo’n fotoboek dus ook maar gewoon een geheugen. Een tastbaar geheugen, weliswaar. En een heel waardevol. Maar niet iets dat elke dag naar je lacht. Niet iets zoals onze frigfodeur.

Ja, de frigodeur.

Hoewel de inhoud van de frigo soms ook op ons lacht, lacht de frigodeur echt op ons. Of toch de vele gezichten op de frigodeur.

Lege kamers

Hoewel de frigodeur elke dag weer een glimlach op mijn gezicht tovert, is dit enkel in de keuken. Logischer wijze heb ik geen frigodeur in de living of in een andere kamer, dus ook geen lachende gezichten.

Een picturewall staat nog altijd op mijn wishlist, maar zolang de meubels nog geen vaste plaats hebben (het babypark gaat niet eeuwig blijven staan), vind ik het zonde om al een muur “op te offeren”. Dus voorlopig even niet.

Een hele hoop foto’s bovenop de kast vind ik persoonlijk te veel afstofwerk. Maar een grote lachende eyecatcher is ideaal!

Canvascompany

Canvascompany kwam dan ook als geroepen. Ik wilde graag een grote foto in de living waar ik spontaan gelukkig van word.

Het is een “oude” foto geworden, eentje waar enkel onze oudste zoon op staat. Maar het is wel eentje die perfect ons gevoel weergeeft voor al onze kindjes. En aangezien het een echte babyfoto is, zou het net zo goed een ander kind kunnen zijn 😉 Volgens het monster is het dan ook zijn broertje, en niet hijzelf.

Foto gekozen, upgeload en besteld. Heel gemakkelijk. Zelfs zo gemakkelijk dat ik even dacht dat ik een stap was overgeslagen. Maar nee. Easy peasy!

Ik had eerst wel een beetje schrik dat de foto kwalitatief niet voldoende zou zijn om zo groot te worden, maar de structuur van het doek maakt de foto helemaal af. Het fotoprogramma van Canvascompany maakte dat ook wel duidelijk, maar je weet natuurlijk maar nooit.

Kunst aan de muur

Wanneer je wat verder klikt op de site (ik kies nooit zomaar het eerste het beste zonder dat ik alles eens goed heb bekeken) kom je nog zoveel leuke dingen tegen.

En dan kom je ineens uit bij wereldkaarten. Vooral die voor op de kinderkamer vond ik heel leuk. Heel erg leuk zelfs. Maar ik zoek niets voor op de kinderkamer.

Op dit moment…

Hehe.

Die wereldkaarten hou ik dus nog even in mijn achterhoofd.

°Rose gaat in de zetel zitten en geniet van haar lachende living, de zeurende kindjes denkt ze even weg…°

x Rose x