De pyjamamama…

Het moment dat een mama beslist dat haar pyjama een kledingstuk is dat aanvaardbaar is om naar buiten te gaan… Ohnee! Maak kennis met de pyjamamama…

De Yummymummy

Als tiener kon ik er met mijn verstand (of toch het weinige dat ik er toen van gebruikte) niet bij dat mijn moeder precies zo weinig moeite deed voor zichzelf!! Als ik witte benen zag of weinig charmante straight jeans, of dezelfde hairbunn gecombineerd met platte schoenen en een vooral praktische handtas, dan dacht ik echt: never gonna happen to me!

En op zich ben ik best nog trots op mijn voorkomen. Mijn haar is nog niet naar de mama lengte afgeknipt en ook nog niet gedegradeerd naar een dagelijks staartje. Oké, de schoenen zijn wel al vaker plat en de handtas lijkt meer op een overlevingspakket dan op een fashionable kleinood om mijn gsm en portefeuille in te steken…

Maar… ik doe dus nog mijn best…

Maar ondanks dat ik nog steeds mijn best probeer te doen is er wel ineens een ander besef gekomen…

Als het uiterlijk er ineens niet meer toe doet…

Dat mensen het gewoongweg opgeven om er tip-top uit te zien wordt wel eens geweten aan het “geen tijd, de kids zijn prioritair” syndroom.

Er zijn echter nog andere redenen waarom mensen er ineens mee stoppen om “moeite” te doen. En ik kwam er nog maar pas achter dat dit niet altijd is omdat deze mensen het gewoon, zomaar opgeven zonder reden, maar omdat ze vinden/beseffen/denken (vul het zelf maar in) dat het innerlijke (eindelijk) het uiterlijk overtreft. Het is dus niet dat ze minder moeite doen voor het uiterlijke, ze doen gewoon meer moeite voor het innerlijke waardoor het uiterlijke verwaarloosd wordt.

Snap je me?

Je kan het vergelijken met mensen die zoveel energie steken in de juiste handtas van dat ene exclusieve merk waardoor ze compleet vergeten waar het ding oorspronkelijk voor dient. En dan heb je mensen die dat net wèl belangrijk vinden, en het uiterlijk niet. Mensen die een handtas kopen waar het oorspronkelijk voor werd gemaakt: om handig dingen in op te bergen.

De pyjama-mama

Ondanks dat ik dus altijd gezworen heb dat ik een yummymummy zou zijn maakte ik onlangs ook de beslissing om in een pyjamabroek en een versleten bloes naar buiten te gaan…

En er zijn er vast een aantal onder jullie die nu denken: ik zet elke dag mijn kinderen af aan school in mijn pyjama! No big deal!

°Pyjamamama alarm!°

Maar ik koos voor die comfortabele outfit omdat ik dacht: alle mensen die ik graag zie kennen mij en geven om mij, dus het is oké nu. Ik hoef mezelf niet meer te verkopen. Ik steek mijn tijd liever in andere dingen en mijn karakter en persoonlijkheid is toch hetzelfde. Als het nu in een pyjama of een galajurk is. Ik werd dus niet zomaar ineens een pyjamamama, maar ik vond het ook nog eens oké om een pyjamamama te zijn?!

Nog steeds prima denk je?

Maybe… not?

Innerlijk is belangrijker dan uiterlijk… en mijn true colors are shining trough…. Dan is het toch oké?

Maar voor mij betekent deze verandering in mentaliteit iets waar ik niet achter sta. Want dat ik mezelf hierdoor vergeet en wegcijfer is niet oké… Door alleen op het innerlijke te focussen loop je het risico dat je ook alleen op anderen gaat focussen. Niets zo fijn als zorgen voor mensen in je omgeving! Maar je hoort ook voor jezelf te zorgen…

Voor jezelf zorgen…

Het lijkt heel simpel, ook voor je eigen innerlijk zorgen. Maar in realiteit is het niet zo eenvoudig. Het is precies gemakkelijker om voor anderen te zorgen… Wat ga je doen voor je eigen innerlijk? Heb jij hobby’s? Lees je nog wel eens een boek?

Dus zorg ervoor dat je zowel je innerlijk als je uiterlijk onthoudt en verzorgt! Ze gaan graag samen hand in hand.

Als mijn mama af en toe eens op haar luie krent zou gaan zitten en haar nagels zou lakken, of een goed boek zou lezen, dan zou iedereen in haar omgeving omvallen! Maar dan zouden we misschien wèl ook beseffen dat zij ook eens aan zichzelf mag denken.

Moraal van het verhaal…

Dus, moraal van het verhaal, voor iedereen die even de weg kwijt was, bezint eer ge begint.
Denk niet zomaar dat het allemaal wel oké is. Dat je gesetteld bent. Dat je geen moeite voor jezelf meer moet doen omdat iedereen je zo ook wel apprecieert.
Blijf scherp en blijf de beste versie van jezelf zijn. Verander niet in een pyjamamama!
Niets zo erg als partners die uit elkaar gaan en vervolgens de andere verwijten dat ze zichzelf volledig hebben opgeofferd en dat ze stank voor dank krijgen.

Wat je doet in het leven doe je zelf. Je maakt je keuzes zelf. En je blijft als mens zelf belangrijk! Cijfer jezelf niet weg. Minimaliseer jezelf niet.

Nee, er is niets mis om eens in een jogging met sportschoenen je kids naar school te brengen. Maar als je dit elke dag draagt omdat het gemakkelijker is en uiteindelijk voor jezelf alleen nog maar comfort kiest dan zou het wel eens kunnen dat je omgeving je ook zo gaat behandelen.

Mijn moeder draagt elke dag een schort. Ja, je leest het goed! Een keukenschort draagt ze. Want dat is gemakkelijk. Ze kan er vieze of natte handen snel aan afvegen tijdens het koken. Ze kan er sleutels en vers geraapte eitjes in kwijt en er zit altijd een grote zakdoek in voor vieze neuzen. En wat denk je dat er gebeurt als een van de kids een vieze neus heeft? Dan kijken wij allemaal naar oma! Want zij heeft de oplossing. Zij heeft altijd wel een zakdoek. En als dat toch eens niet zo is dan haalt ze er wel eentje. En weet je wat dit uiteindelijk betekent? Dat het vanzelfsprekend is geworden. En dan heb ik het niet alleen over de zakdoek. Nee, ook over oma. Zij koos en kiest er nog steeds voor om alles in het teken van haar huishouden, echtgenoot en (klein)kinderen te doen… en ik denk niet eens dat zij het zo erg vindt… maar ik, en vele andere mama’s, zouden op lange termijn zichzelf erg onzichtbaar en ongelukkig maken.

Let dus op voor het Pyjamamama-syndroom zoals ik het wel eens noem!

En trouwens… onthou ook dat jij en je partner verliefd op elkaar werden voor redenen zoals een krokant achterwerk, een bruisend karakter of omdat de ander altijd in was voor een grapje. Maar als je partner, na de kids, verandert in een altijd roepend “blijf eraf-doe dit-doe dat” mens die erbij loopt als een grote zakdoek, waarbij de properheid van de keuken een grotere rol speelt dan de flirterige blik en het bruisend karakter, dan maak je het de ander wel moeilijker. En waar vrouwen dan al sneller geneigd zijn om te zeggen “maar ik ben een geweldige moeder en vrouw en bliebloebla” zal een man volgens mij wel eens sneller denken “waar is die hete brok van me naar toe??”. Sorry voor het vooroordeel! ?

Dus aan alle ouders, partners, mensen… hou jezelf ook vers aub!! Laat jezelf niet verwelken en cijfers jezelf niet weg!!

Beware of your pyjama’s!!! Do not become a pyjamamama!

°Alice vraagt zich af als het ritueel verbranden van een polyester pyjama broek een goed idee is? Dan maar naar de kringwinkel ermee…°