Bevallingsrust… wat een mooi woord! Ik zou het omschrijven als rust, voor en na de bevalling. Fijn! Dat kunnen wij vrouwen wel gebruiken. Zo een bevalling is namelijk niet te onderschatten, dus toch super dat we er een drietal maanden rust voor krijgen! Ik zou het bijna gaan geloven, ware het niet dat ik nu voor de tweede keer in bevallingsrust ben en ook deze keer weinig rust heb gezien tot nu toe.

Maar wat loopt er dan fout? Waarom is dat dan geen rust? Is dat soms een periode van hard werken? Je moet toch alleen maar een baby, die de hele dag slaapt, om de drie uurtjes ongeveer eten geven?? How hard can it be?

Ik denk dat menig man ’s avonds van zijn werk thuiskomt en zich echt afvraagt waarom het eten niet klaarstaat en waarom zijn vrouw er zo moe uitziet?? HIJ heeft net, ocharme, de hele dag gewerkt en JIJ bent moe?? Dat klopt toch niet… Dan loopt er toch iets fout??

Dus wie heeft ’s avonds het meeste recht op een momentje “bankhangen”??

En wie heeft het meeste recht om bij een huilbui of vieze pamper de ander aan te kijken en te zeggen “doe jij deze even?”??

Wie werkt er het hardst? De thuisblijver of de “werker”??

Zal ik het eens in een man VS vrouw perspectiefje plaatsen? (gesteld dat het over een vrouw gaat die bevalt en thuisblijft en dat de partner een man is die gaat werken)

Dus wie heeft er het hardst gewerkt? En mag je als vrouw meteen die baby in de handen van je man proppen als hij thuiskomt? Ik betrap me er wel eens op dat ik de hele dag heb opgeruimd, gepoetst, … zaken die je niet persé duidelijk ziet als je binnenkomt (zo ruimde ik gisteren mijn kleerkast helemaal op, eergisteren de keukenkastjes en morgen wil ik de kinderkleren uitsorteren). En dat ik dus ’s avonds behoorlijk moe ben, want tussen de huishoudelijke taken moet je ook die kleine spruit stilhouden, eten geven en verzorgen. En tel daar dan nog eens de grote bubbel bij, die wil spelen en die ook moet eten en die ook in bad moet… Dan heb je natuurlijk de handen vol. Dus dan ben je behoorlijk blij als je ’s avonds de baby eens aan iemand anders kan geven. Maar die man van je, die heeft net de hele dag gewerkt en die wil natuurlijk ook gewoon aan tafel aanschuiven, zijn dag vertellen en op de bank neerploffen.

Dus wie heeft dan het meeste recht op ontspanning?? Als we de hele dag alleen voor de baby zouden zorgen en verder wat zouden rusten, dan zou ons huis na een week ontploft zijn, dus daar help je je man ook niet verder mee want daar draait hij ook de gevolgen van. Dus we doen het heus niet met opzet hoor!

En als ik mijn vriendinnen hun mening hierover vraag, dan krijg ik altijd hetzelfde antwoord: Ik wil geen huisvrouw zijn, ik word daar gek van, zo de hele dag op de kinderen letten. Ik wil ook eens volwassen dingen doen en eens zelf mijn dag kunnen plannen… En allemaal zeggen ze dat de mannen niet beseffen hoeveel ze doen thuis.

Als ik de vraag vervolgens aan de mannen stel, dan krijg ik steevast te horen dat het zo moeilijk toch niet kan zijn en dat we zelf overdrijven met het huishouden!!

Kunnen we eens ruilen aub?? Kan iemand er even voor zorgen dat mijn man borstvoeding kan geven? Dan ga ik wel even werken.

°Alice smeert alvast haar eigen boterhammetjes en gaat lekker douchen terwijl de man met de baby aan zijn tiet in bed achterblijft. Bloggen is toch ook werken? Tot straks!°